ابزار هدایت به بالای صفحه

 دوست عزیز، با توجّه به شرایط خاص دوران جوانی، طولانی بودن دوران تجرّدِ غالب دانشجویان و خطرات جدّی تمایلات آشکار و پنهان غرائز نفسانی، لازم است برادران و خواهران دانشجو روابط خود را از نظر کمّی و کیفی تحت کنترل قرار دهند و در سطح ضرورت حفظ کنند. 
پیدایش علایق و الفت‏ها - هر چند غیر اختیاری است - ولی نقطه شروع و چگونگی تداوم آن اختیاری است. بنابراین حتی‏الامکان باید کوشید علایقی که سرانجام معلوم و مشخصی ندارد، پدید نیاید و اگر پدید آمد، دو راه وجود دارد: 
1- یا آنکه در صورت امکان انسان با بررسی‏ها و مشورت‏های لازم آن را در جهت صحیح و مشروع مانند ازدواج هدایت کند. 
2- در صورت عدم امکان ازدواج حتی‏الامکان با آن مقابله و مبارزه کند و از چنگال آن بگریزد، زیرا در غیر این صورت ممکن است انسان را گرفتار خطرات و گرفتاری‏های دنیوی و اخروی سازد. 
دختر و پسر در دانشگاه روابطشان باید حساب شده باشد و این برای مصلحت و در حمایت از آنها است. برای اینکه مبادا حوادث شوم و ناگواری برای کسی پدید آید. بنابر این اگر واقعا در صدد ازدواج با یکدیگر باشند طبق ضوابط و مقرراتی که دانشگاه تعیین نموده باید عمل کنند در غیر آنصورت همچنانکه بارها و بارها تجربه شده حوادث ناخوشایندی در پی خواهد داشت، وقتی باب صحبت باز شد کم کم روابط بیشتر و بیشتر می‏شود تا می‏رسد به آن چیزهائی که خودشان هم باور نمی‏کردند. 
روزی آگه شوی از حال دلم ای صیّاد *** که به کنج قفسم نیست بجز مشت پری 
در حالی که اگر از همان اول بر اساس مقررات عقل و شرع گام بر می‏داشتند و قاطعانه خود را کنترل می‏کردند، نه با چشم به نگاه نامشروع، و نه با زبان به صحبت و سخنان فریبنده نمی‏پرداختند، آن سرنوشت را پیدا نمی‏کردند. به هر حال آنچه از انبیاء و اندیشمندان و افراد مجرب روزگار برای ما در این مورد بیان شد، همه به خاطر مصلحت و سعادت و از روی دلسوزی بوده است. مبادا آنها را دست کم بگیرید. 
بنابراین، توصیه اکید ما این است که: 
اولاً، اگر ضرورتی ایجاب نمی‏کند حتّی الامکان چنین روابطی با نامحرم برقرار نشود و خواهران دانشجو در مقابل افراد نامحرم، رفتاری متکبّرانه داشته باشند نه رفتاری صمیمانه. اینکه در احکام شرعی می‏فرمایند در غیر ضرورت مثلاً مکروه است مرد با زن هم صحبت شود، مخصوصا مرد و زن جوان، به این دلیل است که چه بسا همین هم صحبت شدنها، غرایز جنسی افراد را تحریک کند و یک اُلفت و محبّت شهوانی بین مرد و زن ایجاد گردد و نقطه آغازی برای غوطه‏ور شدن در انحراف و فاسد شود. در هر حال انسان باید دقیقا درون خود را بکاود و باطنش را عمیقا مطالعه کند که مثلاً صحبت کردن با
افراد نامحرم چه ضرورتی برای او دارد.
ثانیا:در صورت ناچاری و ضرورت، روابط با نامحرم تا آنجا که به شکستن حریم احکام الهی منجر نشود، اشکالی ندارد.
بنابراین، گفتگو و نگاه‏های متعارف بدون قصد لذّت و ریبه، اشکالی ندارد. امّا با این حال، حتی‏الامکان لازم است در کلاس‏ها به گونه‏ای باشند که کمترین اختلاط پدید آید و در برخورد و گفتگو، هنجارهای شرعی زیر باید رعایت شود:
1ـ از گفتگوهای تحریک کننده پرهیز شود. شوخی و خنده با نامحرمان جایز نیست و اگر موجب فتنه و فساد شود قطعا حرام است.
2ـ از نگاه‏های آلوده و شهوانی خودداری شود.
3ـ حجاب شرعی رعایت شود.
4ـ قصد تلذّذ و ریبه در کار نباشد.
5ـ دو نفر نامحرم در محیط بسته، تنها نمانند. 
6- در صحبت با نامحرم به او نگاه نکنید و به هیچ قسمتی از بدن او خیره نشوید و قسمت‏های باز و پوشیده برایتان کاملاً مساوی فرض شوند، این مسأله را با تکرار و تلقین باید ادامه دهید.
7- در همه حال، خدا را ناظر بر اعمال و رفتار خود بدانید و عفّت و حیا را فراموش نکنید.
روشن است که هر فرد خود بهتر می‏تواند تشخیص دهد که کجا از مرز فراتر رفته است. «بل الانسان علی نفسه بصیره؛ آدمی بر نفس خود آگاه و بیناست»، (قیامت ، آیه 14).
منبع : http://www.eporsesh.com