پيام
+
گريه پيامبر
رسول خدا صلي الله عليه و آله شبي در خانه همسرشان امّ سلمه بود. نيمه شب از خواب برخاست و در گوشه تاريکي مشغول دعا و گريه زاري شد. امّ سلمه متوجه شد رسول اکرم صلي الله عليه و آله در گوشه خانه، جاي تاريکي ايستاده و دست به سوي آسمان بلند کرده اند. در حال گريه مي فرمود: خدايا! آن نعمت هايي که به من مرحمت نموده اي از من نگير!مرا مورد شماتت دشمنان قرار مده و حاسدانم را بر من مسلط مگردان!
موسسه فرهنگي امام س
92/6/6
ولايت.وحدت.بصيرت
خدايا! مرا به سوي آن بديها و مکروههايي که از آنها نجاتم داده اي برنگردان! خدايا! مرا هيچ وقت و هيچ آني به خودم وامگذار و خودت مرا از همه چيز و از هر گونه آفتي نگهدار! در اين هنگام، امّ سلمه در حالي که به شدت مي گريست به جاي خود برگشت. پيامبر صلي الله عليه و آله که صداي گريه ايشان را شنيدند به طرف وي رفتند و علت گريه را جويا شدند. امّ سلمه گفت: -يا رسول الله! گريه شما مرا گريان نموده است،
ولايت.وحدت.بصيرت
چرا مي گرييد؟ وقتي شما با آن مقام و منزلت که نزد خدا داريد، اين گونه از خدا مي ترسيد و از خدا مي خواهيد لحظه اي حتي به اندازه يک چشم به هم زدن به خودتان وانگذارد، پس واي بر احوال ما! رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمودند: -چگونه نترسم و چطور گريه نکنم و از عاقبت خود هراسان نباشم و به خودم و به مقام و منزلتم خاطر جمع باشم، در حالي که حضرت يونس عليه السلام را خداوند لحظه اي به خود واگذاشت و
ولايت.وحدت.بصيرت
آمد بر سرش آنچه نمي بايست. برگرفته از سايت حجة الإسلام داستانپور: http://www.dastanpour.com/index.php/fa/posts/archive/notes?_t=1377666572#/posts/view/1281?_t=1377666573