ابزار هدایت به بالای صفحه

 دوست عزیز، با توجّه به شرایط خاص دوران جوانی، طولانی بودن دوران تجرّدِ غالب دانشجویان و خطرات جدّی تمایلات آشکار و پنهان غرائز نفسانی، لازم است برادران و خواهران دانشجو روابط خود را از نظر کمّی و کیفی تحت کنترل قرار دهند و در سطح ضرورت حفظ کنند. 
پیدایش علایق و الفت‏ها - هر چند غیر اختیاری است - ولی نقطه شروع و چگونگی تداوم آن اختیاری است. بنابراین حتی‏الامکان باید کوشید علایقی که سرانجام معلوم و مشخصی ندارد، پدید نیاید و اگر پدید آمد، دو راه وجود دارد: 
1- یا آنکه در صورت امکان انسان با بررسی‏ها و مشورت‏های لازم آن را در جهت صحیح و مشروع مانند ازدواج هدایت کند. 
2- در صورت عدم امکان ازدواج حتی‏الامکان با آن مقابله و مبارزه کند و از چنگال آن بگریزد، زیرا در غیر این صورت ممکن است انسان را گرفتار خطرات و گرفتاری‏های دنیوی و اخروی سازد. 
دختر و پسر در دانشگاه روابطشان باید حساب شده باشد و این برای مصلحت و در حمایت از آنها است. برای اینکه مبادا حوادث شوم و ناگواری برای کسی پدید آید. بنابر این اگر واقعا در صدد ازدواج با یکدیگر باشند طبق ضوابط و مقرراتی که دانشگاه تعیین نموده باید عمل کنند در غیر آنصورت همچنانکه بارها و بارها تجربه شده حوادث ناخوشایندی در پی خواهد داشت، وقتی باب صحبت باز شد کم کم روابط بیشتر و بیشتر می‏شود تا می‏رسد به آن چیزهائی که خودشان هم باور نمی‏کردند. 
روزی آگه شوی از حال دلم ای صیّاد *** که به کنج قفسم نیست بجز مشت پری 
در حالی که اگر از همان اول بر اساس مقررات عقل و شرع گام بر می‏داشتند و قاطعانه خود را کنترل می‏کردند، نه با چشم به نگاه نامشروع، و نه با زبان به صحبت و سخنان فریبنده نمی‏پرداختند، آن سرنوشت را پیدا نمی‏کردند. به هر حال آنچه از انبیاء و اندیشمندان و افراد مجرب روزگار برای ما در این مورد بیان شد، همه به خاطر مصلحت و سعادت و از روی دلسوزی بوده است. مبادا آنها را دست کم بگیرید. 
بنابراین، توصیه اکید ما این است که: 
اولاً، اگر ضرورتی ایجاب نمی‏کند حتّی الامکان چنین روابطی با نامحرم برقرار نشود و خواهران دانشجو در مقابل افراد نامحرم، رفتاری متکبّرانه داشته باشند نه رفتاری صمیمانه. اینکه در احکام شرعی می‏فرمایند در غیر ضرورت مثلاً مکروه است مرد با زن هم صحبت شود، مخصوصا مرد و زن جوان، به این دلیل است که چه بسا همین هم صحبت شدنها، غرایز جنسی افراد را تحریک کند و یک اُلفت و محبّت شهوانی بین مرد و زن ایجاد گردد و نقطه آغازی برای غوطه‏ور شدن در انحراف و فاسد شود. در هر حال انسان باید دقیقا درون خود را بکاود و باطنش را عمیقا مطالعه کند که مثلاً صحبت کردن با
افراد نامحرم چه ضرورتی برای او دارد.
ثانیا:در صورت ناچاری و ضرورت، روابط با نامحرم تا آنجا که به شکستن حریم احکام الهی منجر نشود، اشکالی ندارد.
بنابراین، گفتگو و نگاه‏های متعارف بدون قصد لذّت و ریبه، اشکالی ندارد. امّا با این حال، حتی‏الامکان لازم است در کلاس‏ها به گونه‏ای باشند که کمترین اختلاط پدید آید و در برخورد و گفتگو، هنجارهای شرعی زیر باید رعایت شود:
1ـ از گفتگوهای تحریک کننده پرهیز شود. شوخی و خنده با نامحرمان جایز نیست و اگر موجب فتنه و فساد شود قطعا حرام است.
2ـ از نگاه‏های آلوده و شهوانی خودداری شود.
3ـ حجاب شرعی رعایت شود.
4ـ قصد تلذّذ و ریبه در کار نباشد.
5ـ دو نفر نامحرم در محیط بسته، تنها نمانند. 
6- در صحبت با نامحرم به او نگاه نکنید و به هیچ قسمتی از بدن او خیره نشوید و قسمت‏های باز و پوشیده برایتان کاملاً مساوی فرض شوند، این مسأله را با تکرار و تلقین باید ادامه دهید.
7- در همه حال، خدا را ناظر بر اعمال و رفتار خود بدانید و عفّت و حیا را فراموش نکنید.
روشن است که هر فرد خود بهتر می‏تواند تشخیص دهد که کجا از مرز فراتر رفته است. «بل الانسان علی نفسه بصیره؛ آدمی بر نفس خود آگاه و بیناست»، (قیامت ، آیه 14).
منبع : http://www.eporsesh.com

راههای مقابله با شیطان در عصرحاضر چیست؟

منبع: پرسمان دانشجویی- اخلاق و عرفان (اداره مشاوره و پاسخ نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها)

به نشانی: http://akhlagh.porsemani.ir

در مورد شیطان و وسوسه های شیطانی باید توجه داشته باشید که ستیز و مجاهده با شیطان کاری مستمر و دایمی است و تا انسان در این عالم زنده است و زندگی می کند ادامه دارد. هرچند دام های شیطان برای انسان های با تقوا و دارای کمال و شناخت بیشتر، ظریفتر، پیچیده تر و مخفی تر و متنوع تر است اما روش مبارزه و مقابله با شیطان در تمام اعصار ثابت می باشد.
اولین قدم در مبارزه و غلبه بر مشکلات، شناختن مشکل و پیدا کردن راه غلبه بر آن مشکل است. مبارزه با شیطان نیز از این قاعده مستثنی نیست. شرط اولی و اصلی در شکست شیطان، شناخت شیطان و دسیسه هایی است که برای اغوای انسان به کار می برد. شیطان با تجربه چند هزار ساله ای که در گمراه کردن انسانها دارد، حریفی نیست که به راحتی بتوان پنجه در پنجه اش افکند و پشتش را به خاک مالید. و خیال اینکه مبارزه با شیطان کار آسانی است را باید از سر بیرون کرد.
به طور خلاصه می توان گفت: راه در امان ماندن از شیطان بندگی خالصانه خداوند است چون تنها بندگان مخلص خدا از شر او در امان هستند, لأغوینّهم أجمعین إلّا عبادک منهم المخلَّصین- حجر 40هرآینه تمام انسان ها را فریب می دهم مگر بندگان مخلص تو را. پس باید اولا در بندگی خدا کوشید و ثانیا بندگی خود را خالص نمود. خطر شیطان تا جایی است که بنده به اخلاص نرسیده باشد, پس برای در آمان ماندن از شر شیطان چاره ای جز خالص نمودن خود برای بندگی خداوند نیست.

«شناخت شیطان»
انسان بنده خدا است و تنها ماموریت اش در زندگی این است که خداوند را بندگی کند و کمال و سعادت او هم در همین بندگی است, در مقابل, شیطان دشمنی است که دائما سعی می کند در هر زمان و شرایطی باچهره های گوناگونی ظاهر شود و انسان را از مسیر بندگی خدا و صراط مستقیم عبودیت خارج و بنده خود سازد. بنابراین به تمامی نیروهایی که در انحراف انسان از مسیر بندگی نقش دارند, شیطان اطلاق می شود.
در این زمینه باید دانست که روش های نفوذ شیطان و حیله های او دائما به روز می شود و تغییر می کند اما روش کلی دشمنی او با مومنان تغییر نمی کند و کارش منحرف ساختن مومنان از مسیر بندگی خدا است.

کسی که شیطان را بشناسد می داند:
1. شیطان داراى اصحاب و اعوانى است که قرآن کریم از آنها به قبیل و ذریّه تعبیر مى‏کند: «هو وقبیله»(1) «أفتتخذونه و ذرّیّته أولیاء من دونى»(2) بنابراین، لشکر فراوانى در اختیار دارد و خودش فرمانده لشکر است.
2. شیطان با هیچ‏کس سر سازش ندارد و دشمن بنى آدم است: «إنّ الشیطان للإنسان عدوٌّ مبین»(3) لشکریان او نیز با انسانها دشمنى دارند: «هم لکم عدوٌّ»(4)
3. شیطان و اعوان و انصار او براى اعمال دشمنى به صورتهاى گوناگون وارد عمل مى‏شوند گاهى سواره، گاهى پیاده، گاهى فردى، گاهى جمعى: «أجلب علیهم بخیلک ورجلک»(5) گاهى تهدید مى‏کند و وعید مى‏دهد: «وعدهم»(6) «ألشیطان یعدکم الفقر»(7) گاهى امر مى‏کند: «یأمرکم بالفحشاء»(8) گاهى مى‏ترساند: «یخوّف أولیائه»(9) گاهى به صورت خیرخواهى وارد مى‏شود: «فوسوس إلیه الشیطان قال یا آدم هل أدلّک على شجرة الخلد و ملک لایبلى»(10) «وقاسمهما إنّى لکما لمن الناصحین»(11) گاهى با تزیین اعمال بزهکاران: «زیّن لهم الشیطان أعمالهم»(12) و گاهى به صورت مشارکت در اموال و اولاد و به سبب آنها انسان را گمراه می کند: «شارکهم فى الأموال و الأولاد»(13).
4. گناهان نیز تیرهاى شیطان است که از چلّه کمان او به سوى آدمى پرتاب مى‏شود تا انسان را به خاک سیاه بنشاند. از رسول اکرم (ص) نقل شده است: «ألنَظر سَهْم مَسموم من سِهام إبلیس»(14) نگاه حرام تیرى مسموم از تیرهاى شیطان است». البته در این حدیث نگاه به عنوان مثال و یکى از مصادیق آن ذکر شده است وگرنه هر گناهى تیر مسموم شیطان است و نگاه خصوصیتى ندارد. بسیارى از گناهان بدتر از نگاه شیطانى و داراى آثار تخریبى بیشترى است.
5. درگیرى و دشمنى شیاطین با انسان پایان نمى‏پذیرد هم در گذشته وجود داشت و هم در آینده وجود خواهد داشت: «إنّ الشیطان کان للإنسان عدوّاً مبیناً»(15) مگر این‏که انسان را شکست بدهد و زشتى‏هایش را آشکار کند و او را رسوا سازد: «وکان الشیطان للانسان خذولًا»(16) «زیّن لهم الشیطان أعمالهم فصدّهم عن السَّبیل فهم لا یهتدون»(17) یا این که از دست انسان شکست بخورد و کاملًا ناامید گردد: «إنّه لیس له سلطان على الذین ءامنوا و على ربّهم یتوکّلون»(18) «لأغوینّهم أجمعین إلّا عبادک منهم المخلَّصین»(19). بدین ترتیب تا انسان به ایمان کامل، توکّل و مقام مخلصین نرسد، در معرض اغوا و وساوس شیطان قرار دارد.
6. مشکل بزرگ آدمى این است که این همه دشمن، که از هر طرف به او حمله و تیراندازى مى‏کنند، از دیدار او مخفى هستند و او آنها را نمى‏بیند از این‏رو نمى‏تواند با آنها مقابله به مثل کند و یا با فرار کردن از دستشان رها شود ولى آنها او را مى‏بینند. لذا مى‏توانند به طور دقیق او را نشانه‏گیرى کنند: «إنه یریکم هو وقبیله من حیث لا ترونهم»(20).(آیة الله جوادى آملى، حماسه و عرفان)
بنابراین انسان برای اینکه بتواند حریف چنین دشمن قدری شود و با او به مبارزه برخیزد باید تمام توان و حواسش را برای مبارزه بکار گیرد تا مغلوب غفلت خویش نگردد. برای کسی که می خواهد از دام شیطان رهایی یابد، تزکیه نفس از گناهان و رعایت تقوای الهی تنها راهی است که می تواند به سبب آن در برابر شیطان ایستادگی کند و مغلوب دسیسه های او نشود. تقوا ملکه ای است که با ممارست در انسان به وجود می آید و انسان را در مقابل گناه و بدی ایمن می دارد.
بنابراین نخستین گام در مبارزه با شیطان این است که اطاعت از او را به تدریج کم نموده و به آهستگی از شبکه های دام او خارج شویم هر چند در این مبارزه ممکن است پای انسان بلغزد و در مورادی فریب او را بخورد. هر چقدر ارتباط انسان با خدای متعال و معرفت نسبت به او عمیق تر و گسترده تر باشد، تسلط شیطان بر او کمتر است. چنانچه خدای متعال در این مورد می فرماید: (انه لیس له سلطان علی الذین آمنوا و علی ربهم یتوکلون - شیطان تسلطی بر کسانی که مؤمن بوده و بر پروردگارشان توکل می کنند ندارد. نحل، آیه 99)و نیز می فرماید: (ان عبادی لیس لک علیهم سلطان - تو (شیطان) بر بندگان خاص من تسلط و نفوذی نداری. اسراء، آیه 65).
به طور کلی کار شیطان وسوسه کردن است و با پناه بردن دائمی به خداوند و ارتباط پیوسته با او و توسل و ربط با اولیای الهی(ع) می توان از این وسوسه ها رها شد و یا آن را به حداقل رسانید و شیطان را تسلیم نمود، چنانچه در روایت داریم که پیامبر بزرگ اسلام(ص) فرمودند: شیطان من به دست من مؤمن و رام گردید. پس بهترین راه حل، توجه کامل و دایمی به خداوند متعال و اولیائش و خود را در قلعه استوار و نفوذ ناپذیر او و اولیای پاک او درآوردن و رعایت کامل تقوای الهی کردن است.
بنابراین براى تقویت ایمان و مبارزه با گناه و هواهاى نفسانى رعایت چند نکته لازم است:
الف) کوچک نشمردن هیچ گناهى هرچند به نظر صغیره باشد،
ب ) عزم جدى و آهنین بر ترک معصیت و مراقبت جدى و دائمى نسبت به تمام افعال خود،
ج ) شرط نمودن با خدا مبنى بر ترک معصیت و هم‏چنین از او استعانت جستن،
د ) هر گاه فکر گناه و وسوسه آن به ذهن آمد بلافاصله آن را از لوح ذهن خارج کردن و توجه خود رابه خدا و امور شریفه مشغول داشتن. جدیت و موفقیت در این امر پیروزى بزرگى است و در واقع دفع دشمن شیطان نفس از همان خاکریز اول است. قرآن مجید در وصف پارسایان مى‏فرماید: «ان الذین اتقوا اذا مسهم طائف من الشیطان تذکروا فاذا هم مبصرون ؛ پرهیزگاران چون گرفتار وسوسه شیطان شوند هماندم متذکر (یاد خدا) شده وبصیرت یابند»، (اعراف، آیه 201)،
ه ) مطالعه و تفکر پیرامون عواقب سوء و وخیم گناه. در این رابطه مطالعه کتب پیرامون معاد بسیار نافع و لازم است،
و ) خود را همواره در محضر حق تعالى دانستن و او را به یقین در همه حال مراقب و بیناى به افعال خود نگریستن،
ز ) استمداد از خداوند و دعا و نیایش که فرمود: اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود هیچ کدام به فضیلت و تزکیه روى نمى‏آوردید (و لو لا فضل الله علیکم و رحمته ما زکى منکم من احد ابدا..).،
ح ) جایگزین سازى اعمال و عادات نیکو؛ مانند شرکت دائمى در نماز جماعت، نماز شب، زیارت اهل قبور و دعا. «ان الحسنات یذهبن السیئات؛ خوبى‏ها سرانجام میدان را بر بدى‏ها تنگ خواهد کرد و آنها را از بین خواهد برد»
ط ) توجه به چهره کریه و زشت واقعى سیئات،
ى ) براى ترک معاصى لازم است دربسیارى از موارد انسان از مکروهات و چه بسا از برخى مباحات نیز چشم پوشد تا او را به انجام زشتى ها نزدیک نسازند،
ک ) در حد ممکن دورى جستن از مکان‏ها و شرایطى که آدمى را به گناه ترغیب مى‏نماید،
ل ) تقویت اراده،
م ) محاسبه نفس همه روزه و در صورت رخداد خطا خود را محاکمه و توبیخ نمودن و بلافاصله استغفار کردن،
ن ) مطالعه پیرامون زندگى پارسایان و زاهدان و مطالعه کتب اخلاقى و ... .
رعایت نکات زیر نیز شما را در این مسیر تعالى یارى خواهد کرد:
- انجام یک سرى مستحبات؛ مثلا همیشه با وضو بودن و زبان را به ذکر مخصوصا «لاحول ولاقوة الا بالله العلى العظیم» عادت دادن.
- سعى و کوشش در انجام وظایف و واجبات دینى،
- خواندن نماز با حضور قلب و در اول وقت،
- گرفتن روزه مستحبى به ویژه دوشنبه و پنجشنبه هر هفته،
- تلاوت قرآن بویژه بعد از نماز صبح،
- تأمل و اندیشه در آیات قرآن،
- حتى المقدور سعى در خواندن نماز شب،
- از تنهایى دورى گزینید.
- سحر خیزى،
- تنظیم برنامه براى تمام شبانه روز و پر کردن اوقات فراغت با برنامه‏هاى صحیح و سودمند،
- شرکت در ورزش‏هاى فردى و دسته جمعى،
- شرکت در فعالیت‏هاى مذهبى و اجتماعى،
- به صله رحم و ارتباطات اجتماعى بسیار بپردازید و به نزدیکان و اقوام خود بیش از پیش اظهار علاقه و محبت نمایید.
- پرهیز از نگاه نامشروع، امام صادق(ع) فرمود: «نگاه پس از نگاه، در دل بیننده شهوت را مى‏انگیزاند»، (وسائل‏الشیعه ، ج 14 ، ص 138) و باز فرمود: «نگاه، تیرى از تیرهاى شیطان است، چه بسا نگاهى که اندوه‏هاى دراز در پى دارد»، (وسائل‏الشیعه ، ج 14 ، ص 139).
- عدم معاشرت و دوستى با افراد منحرف و فاسد،
- انتخاب دوستان مؤمن و سالم،
- به یاد خدا بودن در همه اوقات،
- از پرخورى و نیز از خوردن غذاهاى چرب و پرانرژى و تحریک کننده پرهیز کنید،
- کنترل افکار و نیندیشیدن به صحنه‏هاى شهوت‏انگیز،
- از مشاهده صحنه‏هاى مهیج و تحریک کننده دورى کنید،
- برنامه منظم مطالعاتى براى خود قرار دهید و سعى کنید فرصت‏هاى خود را با تفکر و مطالعه مناسب پر کنید،
همواره خود را نصیحت نموده و بر نفس خویش بانگ زنید: «اى بیچاره! تا کى گرفتار هواى نفس باشى و سرمایه گران مایه عمر را تباه سازى و به معصیت رب الارباب پردازى؟ چرا براى اندک لذتى پوچ و گذرا خود را گرفتار دوزخ ابدى سازى؟ اگر لحظه‏اى دیگر فرشته مرگ تو را در رسد و جانت به حلقوم رساند، با چه وضعى به دیار برزخ رهسپار مى‏شوى؟ نه!نه! هرگز! باید عزمى قاطع و استوار داشته باشم و با استمداد از خداى سبحان و پروردگار رحیم و مهربان - که با این همه معصیت باز هم مرا مشمول الطاف خود ساخته - پیمان بندم و سربه بندگى او سپارم و زنجیر شیطان نفس بگسلم. این بار باید چنان ابلیس لعین را از خود دور سازم که دیگر در من وسوسه نکند و با دست خالى از من روى برتابد!».
تقویت ایمان و اعتقاد قلبى و عشق الهى برآیند تقوا و پرهیزگارى است. هم چنان که در بهاران نهال ناخشکیده شکوفه مى‏زند تقواى الهى، انجام واجبات، ترک محرمات و تهذیب نفس نیز بوستان دل را خرم و سرسبز نگه مى‏دارد و جوانه عشق الهى را در آن شکوفا مى‏سازد. بنابراین در گام اول باید بر انجام واجبات و ترک گناهان استوارى نمود و در گام دوم به پالودن نفس از رذایل و آراستن به فضایل پرداخت و حب دنیا و تعلقات دنیوى را از ژرفاى ضمیر بیرون راند آن گاه دل کانون عشق خدا مى‏شود و با اخراج شیطان نفسانیت و دنیاپرستى که خانه دل را غصب نموده صاحب خانه در آن لانه مى‏گزیند.

(1) اعراف/ 27
(2) کهف/ 50
(3) یوسف/ 5
(4) حجر/ 40.
(5) اسراء/ 64
(6)) همان (
(7) بقره/ 268
(8)) همان (
(9) آل عمران/ 175
(10) طه/ 120
(11) اعراف/ 21
(12) انفال/ 48
(13) اسراء/ 64
(14)) بحار 38/ 101 ح 34)
(15) اسراء/ 53
(16) فرقان/ 29
(17) نمل/ 24
(18) نحل/ 99
(19) حجر/ 40 و 39
(20) اعراف/ 27

منبع: پرسمان دانشجویی (اخلاق)، صفحه:  http://akhlagh.porsemani.ir/content/%D8%B1%D8%A7%D9%87-%D9%87%D8%A7%D9%8A-%D9%85%D9%82%D8%A7%D8%A8%D9%84%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%B4%D9%8A%D8%B7%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B9%D8%B5%D8%B1-%D8%AD%D8%A7%D8%B6%D8%B1

مادر با او تماس گرفت و از او خواست مقداری میوه را پوست بکند و آن ها را آماده روی میز بگذارد. هیچ وقت دلیل کارهای مادرش را نمی فهمید. تأکید مادر بر روی پوست کندن میوه ها بیشتر گیجش کرده بود. به هر ترفندی بود سعی کرد میوه هی پوست گرفته را تا رسیدن مادر تازه نگه دارد اما وقتی مادر از راه رسید میوه ها شادابی و طراوتشان را از دست داده بودند. هنوز منتظر بود تا دلیل کار مادر را بداند. مادر هدیه کادو شده ای را به او داد و گفت: دلیل کارم اینجاست. من نمی خواهم تو مثل این میوه ها طراوت و تازگی ات را از دست بدی عزیزم. درون بسته هدیه یک چادر بود.

منبع: هفته نامه ی حیات طیّبه

برای مشاهده تصویر در ساز بزرگ، روی آن کلیک کنید.

سبک زندگی قرآنی (بیانات رهبر معظم انقلاب پیرامون سبک زندگی مطلوب)

فایل، صوتی و به مدت 3 دقیقه و 7 ثانیه است.

برای دانلود روی یکی از لینک های زیر به دلخواه کیلیک بفرمائید:

دانلود با کیفیت پائین(حجم 809 کیلو بایت)

دانلود با کیفیت متوسط(حجم  1.53 مگا بایت)

دانلود با کیفیت بالا(حجم 4.38 مگا بایت)

منبع: http://farsi.khamenei.ir

به گزارش رهروان ولایت و به نقل از رجا دکتر سعید جلیلی پس از اعلام نتایج انتخابات و در جمع اعضای ستاد انتخاباتی اش، طی سخنانی گفت: در پیامی که به آقای روحانی دادم، سعی کردم که هیچ جمله ای که بر مبنای سیاسی بازی و دور از صداقت باشد، ننویسم، یعنی ‏اگر گفتم ما به شما کمک می کنیم، چون ما می خواهیم دولت اسلامی موفق باشد، این کمک را می کنیم. نگاه یک حزب اللهی این ‏نیست که حتما من باشم تا موفق باشم، مهم این است که آن کار در جهت صحیح و درست و گفتمان انقلاب اسلامی و پیشرفتی که ‏مورد نظر آن تمدن اسلامی که آقا روی آن تأکید دارند، انجام بشود.‏

وی در تشریح نوع کمک کردن به دولت آینده گفت: ما در این جهت کمک می کنیم، کمک هم این است که هرکار ایجابی که باشد حتماً احساس این است که همان کاری که ما می ‏خواستیم انجام بدهیم، دارد انجام می شود و خدا را شکر می کنیم و هر جایی هم که احساس کردیم خلاف است حتماً بر اساس همان ‏اصل هشتم قانون اساسی و امر به معروف و نهی از منکر، کمک خود را این می دانیم که متذکر بشویم و نظارت کنیم و بگوییم ‏اینجا اشتباه است. این دو حرکت با توجه به این بحث که بخشی از آن در حوزه جامعه است تا دولت، مکمل همدیگر هستند.‏

منبع: گروه اینترنتی رهروان ولایت

چه عواملی باعث می شود، امام زمان(علیه السّلام) را نشناسیم؟

با توجه به آیات و روایات، به خصوص روایات مهدوی و ادعیه موجود و توقیعات می توان عوامل چندی را به عنوان موانع شناخت امام عصر(ع) بیان کرد:

عامل اول: عدم شناخت دین

کسانی که فهم درست از آموزه های دین و معارف الهی ندارند چگونه می توانند به معرفت امام و حجت الهی برسند و از فیوضات معنوی امام بهره ببرند. لذا در روایتی از امام صادق(ع) چنین آمده است: «هر گاه از یاران و اصحاب ما هر یک عمیقانه به مسایل دین ننگرد خیری در او وجود ندارد.»

این حدیث بیانگر این مطلب است که بیشترین خسارت و زیان، عدم شناخت دین است و این امر نه تنها باعث خسارت فردی است بلکه جهالت و نادانی در امور دین برای جوامع دینی خسارت جبران ناپذیری به همراه دارد. افراد نادان و سطحی نگر هم به خود ضرر و زیان می رسانند و هم به اهداف ائمه(ع).

عامل دوم: دنیا زدگی

یکی از موانع مهم و جدی در شناخت حضرت، علاقه به دنیا و دلبستگی به مطامع دنیوی است. قرآن و روایات بسیاری انسان را از این مسأله بر حذر می دارد. دنیا می تواند پل سعادت بشر باشد به شرط آنکه با استفاده ی صحیح و درست آن را به مزرعه تبدیل نماییم، منتهی اگر در کنار واژه ی دنیا، حب به آن افزوده شود، سر منشأ بسیاری از بدیها و ناهنجاریها در اجتماع خواهد شد.

امام رضا(ع) می فرمایند: «دلبستگی به دنیا سر منشأ هر فتنه و ریشه همه بدبختی هاست.» دنیا برای برخی انسانها همه هستی آن ها شده است، با چنین وضعیتی چگونه می شود از انسان دلبسته به دنیا انتظار معرفت امام زمانش را داشت، چون دنیا همه چیز او شده و غیر از مطامع دنیا چیزی را مشاهده نمی کند.

عامل سوم: پیمان شکنی

یکی از موانع مهم دیگر در شناخت حضرت، همین بی وفایی و پیمان شکستن است. اگر به حضرت معرفت و محبت داریم باید این دو، زمینه ساز عهد و پیمان و بیعت با امام گردد، زیرا عشق و ولایت بدون عمل به عهد و مسؤولیت پذیری، هوسی بیش نیست. انسانی که به امام زمانش تعهدی ندارد چگونه می تواند منتظر باشد، و انتظار بدون عهد و پیمان انتظار نیست و این مهم با حرف زدن به دست نمی آید، بلکه باید در میدان عمل بر عهد و پیمان خود باقی بمانی تا لایق او شوی، وگرنه حرف از انتظار زدن لافی بیش نیست.

عامل چهارم: گناهکاری

گناه و معصیت از دیگر موانع معرفت است. انسانی که می خواهد در طریق معرفت امام قرار گیرد باید تلاش کند رفتار و کردارش مورد قبول حضرت واقع شود و اگر بین امام و مأموم سنخیت نباشد چگونه می توان به درک متقابل دست یافت.

فراموش نکنیم که امام به وظیفه اش عمل می کنند و این ما هستیم که قصو و کوتاهی داریم.

برای رسیدن به معرفت باید خود را همواره در منظر و معرض امام ببینیم. قرآن کریم می فرماید: «ای پیامبر به مردم بگو عمل کنید و بدانید که خداوند و پیامبر و مؤمنان کارهای شما را می بینند.» اگر انسان گرفتار معصیت الهی باشد و به کردار زشت خود ادامه دهد خداوند او را از بهره مند شدن از نعمت های خویش بخصوص نعمت ولایت محروم می نماید.

امام در توقیع شریفشان به مرحوم شیخ مفید می فرمایند: «ما را از ایشان چیزی محبوس نکرده است مگر گناهان و خطاهایی که از ایشان به ما می رسد و ما آن را ناخوش می داریم و از ایشان نمی پسندیم.»

منبع: خلاصه جزوات آموزشی سطح 1- بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود علیه السّلام اصفهان